Have a personal or library account? Click to login

RXR – centralny regulator wielu ścieżek sygnałowych w organizmie

Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej
Volume 75 (2021): Issue 1 (January 2021)
By:
Open Access
|Oct 2021

Figures & Tables

Rycina 1

Klasyfikacja receptorów jądrowych; schemat przedstawia podział receptorów jądrowych ze względu na rodzaj wiązanego liganda. Dwie główne grupy to receptory endokrynne oraz receptory sieroce. Receptory endokrynne można podzielić na receptory steroidowe i niesteroidowe, a receptory sieroce na adoptowane i prawdziwe. W ramkach podano przykłady receptorów należących do poszczególnych grup; wg [3]
Klasyfikacja receptorów jądrowych; schemat przedstawia podział receptorów jądrowych ze względu na rodzaj wiązanego liganda. Dwie główne grupy to receptory endokrynne oraz receptory sieroce. Receptory endokrynne można podzielić na receptory steroidowe i niesteroidowe, a receptory sieroce na adoptowane i prawdziwe. W ramkach podano przykłady receptorów należących do poszczególnych grup; wg [3]

Rycina 2

Schemat strukturalnej i funkcjonalnej organizacji RXR; A - RXR jest zbudowany z sześciu regionów oznaczonych A-F. B. Istnienie struktur wyższego rzędu oraz kryteria funkcjonalne przyczyniły się do wyróżnienia domen: domeny wiążącej DNA (DBD) i domeny wiążącej ligand (LBD). Schemat po lewej stronie przedstawia sekwencję aminokwasową DBD podtypu hRXRα, obejmującą region C oraz koniec N regionu D, tzw. C-końcowe wydłużenie (CTE). Kolorem żółtym zaznaczono reszty cysteinylowe koordynujące dwa jony cynku, a kolorem szarym reszty aminokwasowe, które wchodzą w skład dwóch α-helis. Zaznaczono również reszty obejmujące kasety P, D, T i A zaangażowane w oddziaływanie z DNA i dimeryzacje. Schemat po prawej stronie przedstawia struktury krystaliczne hRXRα LBD niezwiązanej z ligandem (PDB, 6HN6) oraz po związaniu liganda (9cRA) i koaktywatora GRIP-1 (ang. GR-interacting protein 1) (PDB, 3OAP). Obie struktury różnią się istotnie, głównie pod względem innego położenia helisy H12. C. Krótka charakterystyka funkcjonalna dla poszczególnych regionów/ domen RXR; wg [53, 54, 55, 56]
Schemat strukturalnej i funkcjonalnej organizacji RXR; A - RXR jest zbudowany z sześciu regionów oznaczonych A-F. B. Istnienie struktur wyższego rzędu oraz kryteria funkcjonalne przyczyniły się do wyróżnienia domen: domeny wiążącej DNA (DBD) i domeny wiążącej ligand (LBD). Schemat po lewej stronie przedstawia sekwencję aminokwasową DBD podtypu hRXRα, obejmującą region C oraz koniec N regionu D, tzw. C-końcowe wydłużenie (CTE). Kolorem żółtym zaznaczono reszty cysteinylowe koordynujące dwa jony cynku, a kolorem szarym reszty aminokwasowe, które wchodzą w skład dwóch α-helis. Zaznaczono również reszty obejmujące kasety P, D, T i A zaangażowane w oddziaływanie z DNA i dimeryzacje. Schemat po prawej stronie przedstawia struktury krystaliczne hRXRα LBD niezwiązanej z ligandem (PDB, 6HN6) oraz po związaniu liganda (9cRA) i koaktywatora GRIP-1 (ang. GR-interacting protein 1) (PDB, 3OAP). Obie struktury różnią się istotnie, głównie pod względem innego położenia helisy H12. C. Krótka charakterystyka funkcjonalna dla poszczególnych regionów/ domen RXR; wg [53, 54, 55, 56]

Rycina 3

Trzyetapowy mechanizm aktywacji transkrypcji z udziałem RXR; mechanizm aktywacji transkrypcji z udziałem RXR składa się z trzech etapów: represji (A), derepresji (B) i aktywacji transkrypcji (C). Represja jest zależna od apo-RXR, który oddziałuje z kompleksem korepresorów mających aktywność HDAC. Po związaniu liganda następuje etap derepresji, polegający na oddysocjowaniu kompleksu represorów i związaniu koaktywatorów o aktywność HAT. W trzecim etapie kompleks koaktywatorów oddysocjowuje, a przyłączony zostaje kompleks białek mediatorowych. Umożliwia oddziaływanie z podstawową maszynerią transkrypcyjną i aktywację docelowych genów; wg [50, 72]
Trzyetapowy mechanizm aktywacji transkrypcji z udziałem RXR; mechanizm aktywacji transkrypcji z udziałem RXR składa się z trzech etapów: represji (A), derepresji (B) i aktywacji transkrypcji (C). Represja jest zależna od apo-RXR, który oddziałuje z kompleksem korepresorów mających aktywność HDAC. Po związaniu liganda następuje etap derepresji, polegający na oddysocjowaniu kompleksu represorów i związaniu koaktywatorów o aktywność HAT. W trzecim etapie kompleks koaktywatorów oddysocjowuje, a przyłączony zostaje kompleks białek mediatorowych. Umożliwia oddziaływanie z podstawową maszynerią transkrypcyjną i aktywację docelowych genów; wg [50, 72]

Rycina 4

Wzory strukturalne wybranych ligandów RXR, wg [6, 46]
Wzory strukturalne wybranych ligandów RXR, wg [6, 46]
DOI: https://doi.org/10.2478/ahem-2021-0005 | Journal eISSN: 1732-2693
Journal RSS Feed
Language: English
Page range: 511 - 528
Submitted on: Jul 26, 2020
Accepted on: Apr 7, 2021
Published on: Oct 21, 2021
Published by: Hirszfeld Institute of Immunology and Experimental Therapy
In partnership with: Paradigm Publishing Services
Publication frequency: 1 issue per year
Keywords:
receptory jądrowe,
receptor kwasu 9-cis-retinowego,
ligandy RXR,
zespół metaboliczny,
terapia przeciwnowotworowa
Related subjects:
Life sciences,
Molecular biology,
Microbiology and virology,
Medicine,
Basic medical science,
Immunology

© 2021 Katarzyna Sołtys, Bartosz Leszczyński, Andrzej Ożyhar, published by Hirszfeld Institute of Immunology and Experimental Therapy
This work is licensed under the Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 License.

Previous articleVolume 75 (2021): Issue 1 (January 2021)Next article