Endokrynologiczne powikłania nowych terapii przeciwnowotworowych

Badanie i poznawanie skomplikowanych mechanizmów molekularnych i immunologicznych procesów nowotworowych umożliwia wprowadzanie nowych terapii przeciwnowotworowych. W leczeniu chorych na nowotwory coraz częściej stosuje się terapie celowane molekularnie inhibitorami kinaz tyrozynowych i inhibitorami mTOR oraz immunoterapię z użyciem inhibitorów punktów kontrolnych CTLA-4 (cytotoxic T-cell antigen-4) i PD-1/PD-L1 (programmed death receptor 1/programmed death ligand 1). Nowe leki przeciwnowotworowe zajmują miejsce konwencjonalnej chemioterapii i znalazły już zastosowanie w zwalczaniu wielu nowotworów m.in. raka tarczycy, wątrobowokomórkowego, niedrobnokomórkowego raka płuca, nerki, pęcherza moczowego, czerniaka, raka piersi, ostrej i przewlekłej białaczki szpikowej. Stosowanie tych leków jest mniej toksyczne od klasycznej chemioterapii, ale może wywoływać działania niepożądane ze strony układu pokarmowego, sercowo-naczyniowego, oddechowego, skóry, a także powikłania endokrynologiczne. Większość działań niepożądanych nowych terapii przeciwnowotworowych to zaburzenia łagodne i umiarkowane, ale zdarzają się również ciężkie i zagrażające życiu. Endokrynopatie są jednymi z częstszych działań niepożądanych omawianych metod leczenia. Mogą dotyczyć wielu gruczołów wydzielania wewnętrznego (przysadka, tarczyca, przytarczyce, nadnercza, trzustka) i wywoływać zarówno przemijające jak i trwałe zaburzenia.

W artykule wykorzystano informacje z bazy PubMedu o endokrynologicznych powikłaniach nowych terapii przeciwnowotworowych.