Abstract
Delta Dunaju obecnie znajduje się na terytorium Ukrainy i Rumunii. W 2002 r. na Ukrainie powstał projekt głębokowodnej drogi żeglownej Dunaj–Morze Czarne, która miała prowadzić wspólnym ramieniem Kilia, a następnie jedną z jego odnóg, Kanałem Bystre. Projekt składał się z dwóch faz, a każda z nich podlegała odrębnej procedurze administracyjnej. Ukraina poinformowała Rumunię o projekcie w 2002 r., a opinię o jej wpływie na środowisko dostarczyła w 2004 r. Procedura ta naruszała zapisy Konwencji z Espoo, którą podpisały oba państwa. Rumunia wszczęła przeciw Ukrainie procedurę dochodzeniową. Jej skarga została uznana za zasadną, a Spotkanie Stron podjęło wobec Ukrainy kilka decyzji. Pierwsza z nich nakazywała Ukrainie dostosować projekt do zapisów Konwencji, a do chwili uzyskania zgodności, przerwać prace. Ukraina wykorzystała dwufazowy charakter projektu i wstrzymała rozpoczęcie drugiej fazy, prowadząc jednocześnie prace w ramach pierwszej fazy. Kolejne Spotkania Stron Konwencji z Espoo odnotowywały połowiczność i opieszałość działań Ukrainy. W rezultacie prowadzone przez nią prace nadal są monitorowane.